8. Grip/Stephan Enter

Perspectief

Iedereen op aarde is anders. Mensen maken verschillende keuzes, hebben verschillende hobby’s en hebben een verschillende smaak. Ook de manier waarop mensen naar de wereld kijken verschilt per persoon. In het boek grip van Stephan Enter dat verscheen in het jaar 2007 is hier een goed voorbeeld van. In zijn boek wordt geschreven vanuit het perspectief van vier vrienden die elkaar uit het oog zijn verloren. Dit is gekomen door de verschillende keuzes die elk van hen heeft gemaakt. 

Juist het eerder genoemde perspectief is wat dit boek speciaal maakt. In het verleden zijn ze met zijn allen op een klimtocht geweest naar Noorwegen. Gedurende het boek komt het perspectief aan bod van elk van de hoofdpersonen. Tijdens hun verblijf in Noorwegen gebeurt het een en ander. Wat het perspectief in het boek interessant maakt is het feit dat het de kijk van de verschillende hoofdpersonen wordt belicht. Op deze manier slaagt de schrijver er goed in om de verschillende gedachten over de verschillende gebeurtenissen weer te geven.

 Een tweede zeer interessant kenmerk aan het boek is de rode draad die door het boek loopt. In de trein van Brussel naar Londen, vanwaar ze verder zullen reizen naar Swansea, lezen Paul en Vincent in de ochtendkrant een artikel over mogelijke onsterfelijkheid die op termijn te bereiken zou zijn. Persoonlijk ben ik van mening dat dit artikel is aan te merken als een rode draad in het verhaal. Later in het verhaal wanneer Paul en Vincent door Martin van het station worden gehaald komt dit artikel opnieuw ter discussie.

Een nadelig kenmerk van het boek is de beschrijving en positionering van Lotte in het boek. Haar karakter wordt in gedurende het verhaal enigszins op de vlakte gehouden. Ze komt dan ook nogal oppervlakkig over. Waarschijnlijk wordt het karakter van Lotte op deze manier weergegeven, omdat de schrijver haar een enigszins mysterieus karakter wil meegeven. Deze keuze valt goed te rechtvaardigen, omdat dit zorgt dat de lezer actief kan fantaseren over haar karakter. Persoonlijk had ik echter liever gezien dat een deel van het boek geweid was aan haar kijk op de voorgevallen gebeurtenissen.  Op die manier zou het boek naar mijn mening compleet zijn, omdat je de karakters beter kunt begrijpen. Op de gekozen manier is een van de weinige dingen die je over haar te weten komt dat ze eigenlijk niet zit te wachten op de reünie.

Als laatste zou ik nog kwijt willen dat ik van mening ben dat er in het boek misschien iets meer actie voor had mogen komen. De zogenaamde sensatiepoëzie waarin redelijk veel gebeurt ligt mij beter dan dit boek, waarin verschillende situaties worden uitgediept, maar naar mijn mening soms iets te veel. Persoonlijk ligt mijn smaak meer bij de actievere proza waarbij niet de verschillende denkwijzen, karakters en perspectieven centraal staan, maar waarin meer gefocust wordt op gebeurtenissen, waardoor het lezen van het verhaal naar mijn mening een stuk makkelijker gaat.

Samenvattend kunnen we stellen dat de perspectieven een interessante invalshoek leveren op de klimtocht en alles wat daarop volgde. De rode draad die in de vorm van het artikel over de mogelijke toekomstige onsterfelijkheid van de mens een belangrijk aspect, omdat dit voor een goed samenhangend verhaal wel van belang is. De verwaarlozing van het karakter van Lotte en de focus op de verkeerde dingen zijn echter negatieve aspecten die niet over het hoofd gezien mogen worden. Al met al is het Stephan Enter gelukt om met Grip een redelijke roman te produceren, maar persoonlijk had ik op een aantal punten andere keuzes gemaakt.